മനുഷ്യ ജീവിതം എത്രയോ ധന്യമാണ്.
അവന്‍ ഭൂമിയില്‍ പടുതുയര്തുകയും
അതിനെ പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അവന്‍ സ്വര്‍ഗത്തിലേക്ക് കണ്ണുകള്‍ ഉയര്‍ത്തുകയും
ഭൂമിയില്‍ നോക്കി നെടുവീര്‍പ്പിടുകയും ചെയ്യുന്നു. .
മനുഷ്യ ജീവിതത്തിനു ഒരു അളവുകോല്‍ ഭൂമിയില്‍ ഇല്ല
ഭൂമി നിലനില്ല്ക്കുനത് മനുഷ്യജീവിതത്തിന്റെ നിലനില്പ്പിലാണ്
അളവുകോല്‍ ദൈവമാണ്
അദൃശ്യനായ ദൈവം അദൃശ്യനായി
മനുഷ്യന് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു .
പ്രകൃതിയിലും ആകാശ്ത്തിലും
ദൈവം പ്രത്യക്ഷനാകുന്നു .
ദൈവത്തെ നോക്കി മനുഷ്യന്
തന്റെ ജീവിതത്തെ വിലമതിക്കുന്നു .
വിലമതിക്കല്‍ ഒരു നിരന്തര പ്രക്രിയയാണ്
ഈ പ്രക്രിയയാണ് കാവ്യാത്മക ജീവിതം .
കാവ്യാത്മക ജീവിതം ലോകത്തെ മറക്കുന്നതല്ല
ലോകവുമായവാന്‍ ബന്ധപ്പെടുന്നത് കവിതയിലൂടെയാണ്‌ .
കവിതയും ജീവിതവും
പരസ്പര പൂരകങ്ങളാണ്.
ഒന്നില്ലാതെ മറ്റൊന്നില്ല .
മനുഷ്യന്റെ നിലനില്‍പ്പ്‌ പ്രകടമാകുന്നത് കവിതയിലാണ് .
കവിതയുടെ പ്രകൃതിയും വിലമതിക്കലാണ്.
തന്നിലെ കാവ്യം വെളിപ്പെടുമ്പോള്‍
മനുഷ്യന് മനുഷ്യനായ് ജീവിക്കുന്നു .
കവിയല്ല കവിത രചിക്കുന്നത്‌ .
അവനിലെ ഭാഷയാണ്‌ .
ഭാഷയാണ്‌ ഏറ്റവും പ്രകടമായ ഉള്‍വിളി .
അതിന്റെ പ്രകടനവും
അതിനോടുള്ള പ്രത്യുതരവുമാണ് കവിത .
ഇരുളിലെ വെളിച്ചം കണ്ടെതുന്നവനാണ് കവി .
അവന്‍ ബിംബങ്ങളിലുടെ സംസാരിക്കുന്നു .
ബിംബങ്ങള്‍ മിഥ്യയോ മായയോ അല്ല .
വെളിച്ചത്തില്ലേക്കുള്ള പടിവാതിലുകള്‍ ആണ്.
കാവ്യാത്മകത മനുഷ്യന് ഒരു അലങ്കാരമല്ല .
നിലനില്‍പിന്റെ കാരണവും അടിസ്ഥാനവുമാണ് .
അത് ജീവിതം സാധ്യമാക്കുന്നു .
കവിതയെന്നത്‌ പടുതുയര്തലാണ് .
ഭാഷയും ചിന്തയും കവിതയും സംഗമിക്കുന്നു.
സര്‍ഗാത്മകതയുടെ ഉറവിടമാണ് ഈ സംഗമം .
കാവ്യാത്മകതയും കവിയും കവിതയും
ജീവിതത്തിനു അര്‍ഥം നല്‍കുന്നു .
കാവ്യാത്മക ജീവിതം കവിക്കുള്ളതാണ്..
എന്റെ ജീവിതം ഇതാ
സമരങ്ങളും വെടിപ്പുകയും നിറഞ്ഞതാണ്‌ .
ജീവിതം കാവ്യാത്മകമല്ല എന്ന് നീ പറയരുത് .
കണ്ണുകളിലെ പ്രകാശം നഷ്ട്ടപ്പെടുംബോഴാണ്
ഒരുവന്‍ അന്ധനാകുന്നത് .
ഒരു കരിക്കട്ട ഒരിക്കലും അന്ധനായിതീരുന്നില്ല .
ജോസഫ്സ്‌
കടപ്പാട് - മാര്‍ട്ടിന്‍ ഹൈടഗ്ഗര്‍ എഴുതിയ
' മനുഷ്യ ജീവിതം കാവ്യാത്മകം' എന്ന ലേഖനം .
കടപ്പാട് - മാര്‍ട്ടിന്‍ ഹൈടഗ്ഗര്‍ എഴുതിയ
' മനുഷ്യ ജീവിതം കാവ്യാത്മകം' എന്ന ലേഖനം .
No comments:
Post a Comment